ελπίς

I

Θεότητα, προσωποποίηση της ελπίδας στην αρχαία Ελλάδα. Σύμφωνα με τη μυθολογία, η Ε., μαζί με την Τύχη και την Ειρήνη, ήταν κόρες του Δία και της Πίστης. Ο Ησίοδος την αναφέρει στον μύθο της Πανδώρας, η οποία, αφού άνοιξε τον πύξο απ’ όπου βγήκαν όλα τα ανθρώπινα δεινά, κατόρθωσε τελικά και τον έκλεισε, ενώ όμως η Ε. βρισκόταν ακόμη μέσα. Ο Σοφοκλής την αποκαλεί «χρυσέα» και αναφέρει ότι ήταν μητέρα της Φήμης. Οι Ρωμαίοι παρέλαβαν τη θεότητα αυτή από τους Έλληνες και την ονόμασαν Σπες (Spes).

II

Τίτλος διαφόρων εφημερίδων. Ιδιαίτερα αξιόλογη υπήρξε η αθηναϊκή εφημερίδα του Κ.Ν. Λεβίδη, που ιδρύθηκε το 1836. Τα άρθρα της, που στην αρχή συντάσσονταν στα ελληνικά και στα γερμανικά, διεκδικούσαν την παραχώρηση συνταγματικών ελευθεριών. Ο εκδότης της φυλακίστηκε για τις ιδέες του και μάλιστα υπήρξε στόχος δολοφονικής απόπειρας. Η έκδοσή της διακόπηκε το 1837 για μία εξαετία. Η κυκλοφορία της εφημερίδας, που γραφόταν πλέον μόνο στα ελληνικά και σπάνια και στα γαλλικά, διακόπηκε οριστικά το 1859.

Με τον ίδιο τίτλο εκδίδονταν και δύο εφημερίδες στη Ζάκυνθο (1873-80) και (1875-97), μία εφημερίδα στη Σμύρνη από τον Πέτρο Κλάδο (1841), που συγχωνεύτηκε τον επόμενο χρόνο με την εφημερίδα Ηριγένεια, μία εβδομαδιαία στη Σύμη (1912) με εκδότη τον Δημοσθένη Χαβιαρά και μία ημερήσια στην Αλεξάνδρεια (Αίγυπτος) από τον Π. Καζώτη (1873-1902), η έκδοση της οποίας συνεχίστηκε αργότερα με τη μορφή περιοδικού. Ε. ονομαζόταν, άλλωστε, και αθηναϊκό μηνιαίο περιοδικό που κυκλοφόρησε το 1947.

* * *

η

βλ. ελπίδα.